Wiosna w Akademii Pana Kleksa

Ukazywanie dzieciom cykliczności zjawisk przyrodniczych, w tym następstw pór roku jest zadaniem mającym na celu porządkowanie wiedzy o otaczającym świecie. Zorganizowanie na terenie Szkoły Podstawowej nr 1 imprezy integracyjnej dla dzieci z różnych grup wiekowych (oddział przedszkolny i klasy I –III) to wynik kultywowania tradycji symbolicznego pożegnania zimy i powitania wiosny.
W piątkowe przedpołudnie zaproszeni na imprezę integracyjną uczniowie stawili się w sali gimnastycznej nr 2. Ich barwne stroje i opaski z emblematami wzbudzały zachwyt i zainteresowanie: Co też dziś będzie się działo? Z pomocą nauczycieli każda z klas przygotowała charakterystyczny odgłos i improwizowany ruch określający przynależność do przydzielonej losowo grupy (słońce, deszcz, wiatr, kwiaty, bociany, żaby). Miłą niespodzianką było przedstawienie teatralne „Wiosna w Akademii Pana Kleksa”, którego scenariusz i realizację przygotowały studentki I roku pedagogiki działające w Kole Naukowym Pedagogów i Animatorów Zabawy UMCS. Oprawę wokalną zapewniły wdzięczne dzieciaki z klasy Id, które już po raz drugi w progach swojej szkoły wystąpiły przed publicznością. Barwnie ubrane postacie, interesujące dialogi i elementy wiosennej scenografii wywołały zainteresowanie przybyłych na przedstawienie uczniów. Na niejednej dziecięcej twarzy widać było zaciekawienie, zdziwienie, promienny uśmiech. W murach szkoły rozbrzmiewały znane dzieciom z „Akademii Pana Kleksa” utwory: Dyscyplina, Witajcie w naszej bajce, Na wyspach Bergamutach, Kwoka, Kaczka Dziwaczka, Piosenka o zwierzętach, Jak rozmawiać trzeba z psem itp.
Organizacja imprezy integracyjnej miała na celu z jednej strony poznanie zwyczajów i tradycji związanych z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny, z drugiej zaś integrację osób funkcjonujących we wspólnej przestrzeni edukacyjnej. W związku z tym zaproponowano dzieciom różnorodne formy aktywności: intelektualnej, muzycznej, ruchowej i zabawowej.
A oto kilka słów przypomnienia jak dawniej świętowano:
Jednym z najbardziej znanych zwyczajów jest topienie marzanny. Kim jest marzanna i co ma ona symbolizować? Otóż marzanna to słowiańska bogini, która symbolizuje zimę i śmierć. Zwyczaj o którym mowa, pochodzi od święta Słowian – Jare, które przypada na równonoc wiosenną (20/21 marca). Dawniej kukłę marzanny wykonywało się ze słomy, owijano białym płótnem i przyozdabiano wstążkami oraz koralikami. Dzieci razem z marzanną i gałązkami jałowca obchodziły wszystkie domy we wsi i zanurzały lalkę w różnych źródłach wody. Wieczorem młodzież przejmowała kukłę, wyprowadzała ją z miasta, podpalała i wrzucała do wody. Następnie zapalano ogniska na wzgórzach aby przywitać wiosnę. Zbierano także witki wierzbowe i leszczynowe. Składano je na stosach i palono. Czasem okadzano nimi gospodarstwa. Dziś znacznie rzadziej robi się marzannę, ale kultywowanie tego zwyczaju nadal może być traktowane jako przekaz tradycji, dobra zabawa i pomysł na atrakcyjne zajęcia dla uczniów różnych typów szkół.

Szczere podziękowania:

• Dyrekcji za zaufanie,
• Nauczycielom za przygotowanie uczniów do współudziału w przedstawieniu,
• Studentom UMCS za wytrwałość na próbach,
• Panu Marianowi Kozakowi za dbałość o jakość dźwięku,
• Panu Marcinowi Wróblewskiemu za utrwalenie na kamerze spektaklu,
• Pani Katarzynie Praczyk za fotografie,
• Pracownikom szkoły za pomoc w przygotowaniu sali i dekoracji.

Opracowała: Renata Stawinoga

Pani Renata Stawinoga wymyśliła i zorganizowała imprezę, współpracowała ze studentami oraz przygotowała do występów uczniów z klasy 1d , dziękujemy bardzo!